Een zeemansgraf

Op14 augustus 2015

Een zeemansgraf kreeg in het verleden iemand die lange tijd op zee verbleef en daar overleed. De communicatiemogelijkheden waren nu eenmaal gebrekkig, maar wat moet dat een verdriet hebben opgeleverd voor de naasten! Wie nu op zee overlijdt wordt per helikopter naar de dichtst bijzijnste haven gebracht om vervolgens in Nederland te worden begraven of gecremeerd. Door goede koelingmogelijkheden kan tenminste afscheid worden genomen.

Toch zijn er mensen die, weliswaar onder andere omstandigheden, graag een zeemansgraf willen. Enige tijd geleden werd ik met die vraag geconfronteerd. Haar laatste wens was noch te worden gecremeerd, noch te worden begraven, maar aan de zee te worden toevertrouwd.

In Nederland is dit echter verboden. De Noordzee is niet zo erg diep en men is bang dat mensen na verloop van tijd weer kunnen aanspoelen. Het kan dus niet vanuit een Nederlands schip in Nederlandse wateren.

Het kan wel als het gebeurt vanuit een schip dat vaart onder licentie van een land waar een zeebegrafenis toegestaan is. Ook moet het schip buiten de Nederlandse territoriale wateren varen.

Engeland is zo’n land. Daar zijn twee zeebegrafenissen; bij het Isle of Wight en Newhaven.

Het kan alleen onder voorwaarden en ook moeten veel formaliteiten worden verricht. Zo moet de kist met minimaal 110 kg. zijn verzwaard, moeten er 12 gaten van 20 mm. aan beide zijden zijn en moet de kist zijn afgesloten met 2 stalen banden. Dit om te voorkomen dat hij open gaat bij de tewaterlating.

Er is een bedrijf in Nederland die dit geheel kan verzorgen. Toen ik naar het globale kostenplaatje vroeg en dit meedeelde aan de familie werd wel enigszins teleurgesteld besloten om er maar vanaf te zien. Dan toch maar eerst cremeren en daarna de as over zee uitstrooien. Dat is tenminste betaalbaar en ook ‘terug naar de natuur’, maar dan iets minder direct.