Geboorte en dood: als deze twee samenvallen

Op14 augustus 2015

‘Stille baby’s’ worden ze genoemd, de kinderen die levenloos worden geboren.

Vroeger werd daar weinig aandacht aan geschonken. Men was ervan overtuigd dat zolang het kindje niet was geboren, er nog geen band bestond tussen ouder en kind. En vanuit deze gedachtegang kwam het voor dat het kindje meteen werd weggehaald, zonder dat de ouders het konden zien. Ook zijn verhalen bekend van moeders die een voldragen levenloos kindje baarden, zij na 10 dagen het ziekenhuis verlieten en thuis alles al was opgeruimd en buiten sommige intimi om, er niet meer over het kindje werd gepraat. Alsof er niets was gebeurd…

Gelukkig is dat nu anders en is er erkenning voor het grote verdriet dat het geeft als je je kindje dat je verwacht moet verliezen.

Ouders kiezen nu heel bewust voor zwangerschap en. ouderschap. Er wordt veel gepraat en gefantaseerd over hoe het zal zijn als het kindje er is en over hoe ze het ouderschap vorm zullen geven. De babykamer wordt zorgvuldig ingericht en de bezoekjes aan de verloskundige zijn spannend, zeker nu de nieuwe medische ontwikkelingen de mogelijkheid geven, al vroeg contact te leggen met het kindje. Het hechtingsproces komt hiermee al vroeg op gang. Ouders praten dan ook niet over ‘de foetus’, maar over ‘ons kindje’.

Als het dan niet goed gaat en het kindje wordt levenloos geboren, betekent dit een klap en een streep door alle toekomstverwachtingen. Er moet omgeschakeld en nagedacht worden over het afscheid van het kindje dat je nog nauwelijks kent. ‘

In eerste instantie is het goed hetzelfde te doen als bij een ‘gewone geboorte’. Dat wil zeggen dat je het kindje zelf wast en aankleedt met eigen kleertjes. Ook is het goed het kindje een naam te geven. Dat maakt het gemakkelijker om er later over te praten en herinneringen op te halen. In dat kader is het aan te raden ook een aantal tastbare herinneringen te hebben bijvoorbeeld in de vorm van foto’s, een hand- en voetafdrukje, een haarlokje of misschien een video. Het kindje kan dan mee naar huis, zodat in de eigen vertrouwde omgeving afscheid kan worden genomen en kan worden toegeleefd naar de begrafenis of crematie.

Het is goed om dat samen te doen met familie, vrienden en buren. Dat geeft de aanwezigen de gelegenheid om medeleven te tonen. Samen wordt op deze manier erkend dat het kindje er is geweest. Ook kan worden overwogen een kaartje te sturen en een advertentie te plaatsen. Het bespaart je in ieder geval de confrontaties met mensen die niets weten en vragen ‘Wat is het geworden?’.

Er zijn veel mogelijkheden om het afscheid een persoonlijk en kindvriendelijk karakter te geven. Als zo goed mogelijk afscheid wordt genomen, zal dit helpen het onherroepelijke rouwproces zo gezond mogelijk te laten zijn.